Brussel-LA-Universal Studios- Kingman
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
01 Juli 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Howdy luitjes,
Hier de allereerste rapportage van Naad en Pant in de US of A. We zijn inmiddels drie dagen in het beloofde land en hebben al flink wat leuke (en minder leuke) dingen meegemaakt.
De reis begon al meteen goed op het vliegveld te Brussel. Na een perfecte heenreis (mede mogelijk gemaakt door Ron+Bil), stonden we bij de incheckbalie en checkten we het gezicht van de dame achter die betreffende balie. Zij keek niet erg vrolijk. Wat bleek: ons ticket naar Londen was niet geregistreerd, ons ticket vanaf Londen naar LA wél. Of we niet even wilden bellen met ons 'reisagentschap'. O jaaa, tuurlijk hoor, beetje jammer dat dat reisagentschap in Amerika huis houdt. Gelukkig was madame achter de balie wel zo vriendelijk om het nummer voor ons te achterhalen. Verder mochten we het zelf oplossen. Ik met mijn beste engels dus naar Orbitz bellen, de befaamde reisorganisatie. De klok bleef intussen verder tikken. Was Pant in het begin spottend over het feit dat we er veel te vroeg waren, nu waren we daar dankbaar voor. Vooral omdat het mokkeltje aan de andere kant van de lijn mij maar in de wacht bleef zetten. Ze zag inderdaad dat er iets fout was gegaan en ging het (voor de 10e keer) even overleggen met een collega. Of ik kon wachten? JA TUURLIJK. Er zit niet veel anders op he. Intussen stress all over the place want het vrouwke achter de balie verwittigde ons dat we over 20 minuten ingecheckt moesten zijn, anders konden we niet meer mee. Hittegolf aanval voor mij op dat moment. Pant bleef natuurlijk rustig. Om half 10 (een half uur voor de vlucht) begon een supervisor van BMI zich met het zaakje bezig te houden. Ze belde op en neer met Virgin Atlantic en de tijd tikte door... Uiteindelijk werden we met spoed en fictieve stoelnummers ingecheckt. Gelukkig zaten we deze vlucht naast elkaar. Ook in Londen werd er moeilijk gedaan over onze tickets (we boeken dus noooooit meer bij Orbitz, hoe goedkoop de tickets ook zijn) en bij die vlucht zaten we oorspronkelijk niet naast elkaar maar 30 rijen van elkaar verwijderd. Gelukkig was een lieve opa vriendelijk om te wisselen van plaats. Sander was door het dolle omdat hij een acteur van Lost tegen kwam in het vliegtuig én omdat er een flight-marshall naast ons bleek te zitten. Wat voelden we ons veilig ;) Het voedsel was jammie, het assortiment aan films groot maar de vlucht ging tergend langzaam.
Eenmaal aangekomen werden we met een shuttle naar Dollar gebracht; ons autohuurbedrijf. Aldaar mochten we uit een rij van full size auto's kiezen maar wij hadden onze keuze natuurlijk al lang gemaakt. Pant had zijn oog laten vallen op een smashing witte Dodge Charger maar daar stapte net een vrouw in. Dan maar een blitse zwarte bak, die trekt tenminste zon aan. Het was allemaal heel snel geregeld en voor we het wisten zaten we in onze dikke bak te pimpen op Hollywood Boulevard richting ons eerste hotel; Hollywood Orchid Suites. Onze hotelkamer bleek behoorlijk chill te zijn met een keuken! Niet dat wij van plan waren om te koken, hallo-oo, het moet wel vakantie blijven. (Het koffiezetapparaat is wel gebruikt). I.v.m. doodheid zijn we meteen onder de wol gekropen.
De volgende ochtend eigenlijk niet veel last gehad van een jetlag; om 7 uur waren we goed wakker en klaar voor een dagje Universal Studios. Eerst eens een kijkje nemen bij het ontbijt en dat viel niet tegen. Muffins, bagels, fruit en flink wat soorten céreal. Zelfs oma's muffins kunnen hier niet aan tippen. (sorry oom) Na dit goden-ontbijt zijn we met de metro naar Universal Studios vertrokken. We wisten niet overal de weg, maar op iedere hoek dook wel een vriendelijke amerikaan op die ons aansprak. 'Can I help you?' of 'What are you looking for?' Daar kunnen wij nederlanders nog wat van leren hoor! Rond een uur of 10 waren we daar en we zijn meteen (op aanraden) met de studio tour begonnen. Je rijdt dan met een extreem lange shuttle langs een heleboel filmsets. We kwamen zelfs door Wisteria Lane!!! (voor alle mensen die geen geweldig leuke series volgen: dat is de straat waar de Desperate Housewives wonen) Er werd vandaag ook gefilmd maar de actrices waren nog niet prezent helaas. Ik moest moeite doen om niet te gillen, bij Pant viel dat wel mee. (al zou het best kunnen dat hij zich inhield) Hij vond de stunts met vliegende auto's dan wel weer extreem vet en zo waren we beide onder de indruk door de studio tour. Toen we uitstapten werden we nog even gefotografeerd en geinterviewd door Access Amerika. Geen idee waarom ze ons eruit pikten.. Wat zal ik zeggen? Star-quality denk ik ;)
Het zou ook kunnen komen door mijn zomerse outfit. Daarmee viel ik namelijk behoorlijk op. Wat bleek namelijk; in LA is het tot een uur of 1 helemaal niet warm. Kwam ik aan met mijn te optimistische korte broek en hempje. Overal kippevel en flink wat geklaag van mijn zijde. Gelukkig trok de mist 's middags weg en daarmee ook mijn kippevel en gezeur hihi. De leukste twee attracties vonden we toch wel de Mummy achtbaan en Jurassic Parc, er waren ook heel wat leuke shows. Ons voedsel bestond uit hotdog, chips, suikerspin en popcorn. Jaja, wij passen ons snel aan!
Het is niet dat we daar nou zoveel zin in hadden, maar je kunt hier gewoon niet zoveel anders te eten krijgen. Bij alles wat je besteld krijg je ongeveer een zak chips. Echt heel vreemd! Wat dan weer niet zo vreemd is, is de maat kleding van de meeste mensen hier. Wij doen hard ons best om dat niet achterna te gaan.
Des avonds zijn we naar het Hollywood Sign gereden met de auto maar dat lag helemaal in de mist dus: mission impossible. Helaas pindakaas. Mochten jullie hieronder een wazige foto spotten, dat zijn de letters van het Hollywood sign!
We hebben bij een typisch amerikaanse diner gegeten, met juke boxen aan iedere tafel. Voor een kwartje kon je je eigen nummer uitkiezen haha. Voor 10 dollar pp hebben we een behoorlijke maaltijd verorberd en om die er weer af te trainen zijn we nog even over de Walk of Fame gelopen. Je weet wel, met die sterren op de grond. Inderdaad niet zo bijzonder, alleen de ster van Michael Jackson trok veel bekijks en natuurlijk hebben wij daar ook een picca van gemaakt.
Vandaag stond er een lange rijdag op het programma, van California naar Arizona, zo ongeveer 500 km. Gelukkig heb je hier zesbaans (!) wegen, dus het rijden ging erg relax. Wat ik zelf wel erg grappig vond is dat de zesde baan vaak een baan is waar alleen carpoolers gebruik van mogen maken. Die baan is dan ook vaak leeg. Wij dachten: hoe relax is het om gewoon op die baan te rijden, ook al ben je niet aan het carpoolen?! Tot we het bord tegen kwamen: Boete 250 dollar als je op deze baan rijdt wanneer je niet carpoolt. Vraag me af hoe ze dat controleren maar we hebben het maar niet uitgeprobeerd. Na een aantal tussenstops zijn we in het dorpje/straatje Oatman rond gaan lopen. Dit had ik als tip gekregen en het was zeker de moeite waard. Het was echt zo'n typisch oude straat waar van die cowboys wonen. De ezels lopen daar rond op straat en komen meteen naar je toe. Pant had meteen een stuk of 4 ezels achter zich aan, je zou bijna denken: 'soort zoekt soort'. ;) Nee hoor. Ik was zelf een beetje bang, terwijl ze duidelijk niks deden. Route 66 loopt door dit straatje heen en de typische winkeltjes, en taverns waren geweldig om te zien. Het was btw te heet voor woorden daar, ik denk wel 45 graden. Als je uit de auto stapte leek het alsof een onvriendelijk persoon een hete fohn op je gericht hield. Zo heet heb ik het nog nooit meegemaakt, ook niet in Cura. Ter plekke kregen we midden op straat nog een show van 3 cowboys. Zij zouden een schiet-showtje weggeven. Uiteindelijk bleek het een klunzig showspel met klappertjes geweren maar dat maakte het juist schitterend. Het leek me vreselijk om in dit gehucht te wonen maar het was echt geweldig om te zien. Door de bergen reden we richting Kingman, de omgeving werd steeds mooier. Het was wel overal echt uitgestorven. Op een gegeven moment zagen we nergens huizen maar er stonden wel wat verlaten brievenbussen langs de weg. Blijkt dat de mensen zelf naar hun brievenbus moeten rijden als ze achteraf wonen. HOE grappig is dat. Ik vond het wel zielig voor die brievenbussen.
Onze kamer in de Best Western is ook weer erg ruim en we hebben net al baantjes getrokken in het zwembad op de parkeerplaats haha. We zijn erg goed bezig voor het milieu; 1 minuutje uit het zwembad en je bent alweer droog gefohnd. Scheelt weer wat wasmachine-kosten, ching ching! Ook hebben we boodschappen gedaan in de grootste winkel die ik ooit gezien heb; de Walmart. Een soort van makro met overdreven grote verpakkingen juice etc. Echt alles in Amerika is groot :D
Ik ben bang dat ik inmiddels alweer veel te veel verteld heb. Hoop dat jullie het interessant vonden! Morgen gaan we naar de Grand Canyon (aaaaah) en daarna naar Monument Valley (oeeeeehhh). Heel veel zin in. Wij genieten hier volop, het is echt een droom die uitkomt; met een hunk in een dikke auto door een geweldig land cruisen. Pant ligt inmiddels op één oor, maar ook van hem moet ik zeggen dat hij het top vindt. We'll be back! Daaaaag poepjes!
Dikke kus!
Hier de allereerste rapportage van Naad en Pant in de US of A. We zijn inmiddels drie dagen in het beloofde land en hebben al flink wat leuke (en minder leuke) dingen meegemaakt.
De reis begon al meteen goed op het vliegveld te Brussel. Na een perfecte heenreis (mede mogelijk gemaakt door Ron+Bil), stonden we bij de incheckbalie en checkten we het gezicht van de dame achter die betreffende balie. Zij keek niet erg vrolijk. Wat bleek: ons ticket naar Londen was niet geregistreerd, ons ticket vanaf Londen naar LA wél. Of we niet even wilden bellen met ons 'reisagentschap'. O jaaa, tuurlijk hoor, beetje jammer dat dat reisagentschap in Amerika huis houdt. Gelukkig was madame achter de balie wel zo vriendelijk om het nummer voor ons te achterhalen. Verder mochten we het zelf oplossen. Ik met mijn beste engels dus naar Orbitz bellen, de befaamde reisorganisatie. De klok bleef intussen verder tikken. Was Pant in het begin spottend over het feit dat we er veel te vroeg waren, nu waren we daar dankbaar voor. Vooral omdat het mokkeltje aan de andere kant van de lijn mij maar in de wacht bleef zetten. Ze zag inderdaad dat er iets fout was gegaan en ging het (voor de 10e keer) even overleggen met een collega. Of ik kon wachten? JA TUURLIJK. Er zit niet veel anders op he. Intussen stress all over the place want het vrouwke achter de balie verwittigde ons dat we over 20 minuten ingecheckt moesten zijn, anders konden we niet meer mee. Hittegolf aanval voor mij op dat moment. Pant bleef natuurlijk rustig. Om half 10 (een half uur voor de vlucht) begon een supervisor van BMI zich met het zaakje bezig te houden. Ze belde op en neer met Virgin Atlantic en de tijd tikte door... Uiteindelijk werden we met spoed en fictieve stoelnummers ingecheckt. Gelukkig zaten we deze vlucht naast elkaar. Ook in Londen werd er moeilijk gedaan over onze tickets (we boeken dus noooooit meer bij Orbitz, hoe goedkoop de tickets ook zijn) en bij die vlucht zaten we oorspronkelijk niet naast elkaar maar 30 rijen van elkaar verwijderd. Gelukkig was een lieve opa vriendelijk om te wisselen van plaats. Sander was door het dolle omdat hij een acteur van Lost tegen kwam in het vliegtuig én omdat er een flight-marshall naast ons bleek te zitten. Wat voelden we ons veilig ;) Het voedsel was jammie, het assortiment aan films groot maar de vlucht ging tergend langzaam.
Eenmaal aangekomen werden we met een shuttle naar Dollar gebracht; ons autohuurbedrijf. Aldaar mochten we uit een rij van full size auto's kiezen maar wij hadden onze keuze natuurlijk al lang gemaakt. Pant had zijn oog laten vallen op een smashing witte Dodge Charger maar daar stapte net een vrouw in. Dan maar een blitse zwarte bak, die trekt tenminste zon aan. Het was allemaal heel snel geregeld en voor we het wisten zaten we in onze dikke bak te pimpen op Hollywood Boulevard richting ons eerste hotel; Hollywood Orchid Suites. Onze hotelkamer bleek behoorlijk chill te zijn met een keuken! Niet dat wij van plan waren om te koken, hallo-oo, het moet wel vakantie blijven. (Het koffiezetapparaat is wel gebruikt). I.v.m. doodheid zijn we meteen onder de wol gekropen.
De volgende ochtend eigenlijk niet veel last gehad van een jetlag; om 7 uur waren we goed wakker en klaar voor een dagje Universal Studios. Eerst eens een kijkje nemen bij het ontbijt en dat viel niet tegen. Muffins, bagels, fruit en flink wat soorten céreal. Zelfs oma's muffins kunnen hier niet aan tippen. (sorry oom) Na dit goden-ontbijt zijn we met de metro naar Universal Studios vertrokken. We wisten niet overal de weg, maar op iedere hoek dook wel een vriendelijke amerikaan op die ons aansprak. 'Can I help you?' of 'What are you looking for?' Daar kunnen wij nederlanders nog wat van leren hoor! Rond een uur of 10 waren we daar en we zijn meteen (op aanraden) met de studio tour begonnen. Je rijdt dan met een extreem lange shuttle langs een heleboel filmsets. We kwamen zelfs door Wisteria Lane!!! (voor alle mensen die geen geweldig leuke series volgen: dat is de straat waar de Desperate Housewives wonen) Er werd vandaag ook gefilmd maar de actrices waren nog niet prezent helaas. Ik moest moeite doen om niet te gillen, bij Pant viel dat wel mee. (al zou het best kunnen dat hij zich inhield) Hij vond de stunts met vliegende auto's dan wel weer extreem vet en zo waren we beide onder de indruk door de studio tour. Toen we uitstapten werden we nog even gefotografeerd en geinterviewd door Access Amerika. Geen idee waarom ze ons eruit pikten.. Wat zal ik zeggen? Star-quality denk ik ;)
Het zou ook kunnen komen door mijn zomerse outfit. Daarmee viel ik namelijk behoorlijk op. Wat bleek namelijk; in LA is het tot een uur of 1 helemaal niet warm. Kwam ik aan met mijn te optimistische korte broek en hempje. Overal kippevel en flink wat geklaag van mijn zijde. Gelukkig trok de mist 's middags weg en daarmee ook mijn kippevel en gezeur hihi. De leukste twee attracties vonden we toch wel de Mummy achtbaan en Jurassic Parc, er waren ook heel wat leuke shows. Ons voedsel bestond uit hotdog, chips, suikerspin en popcorn. Jaja, wij passen ons snel aan!
Het is niet dat we daar nou zoveel zin in hadden, maar je kunt hier gewoon niet zoveel anders te eten krijgen. Bij alles wat je besteld krijg je ongeveer een zak chips. Echt heel vreemd! Wat dan weer niet zo vreemd is, is de maat kleding van de meeste mensen hier. Wij doen hard ons best om dat niet achterna te gaan.
Des avonds zijn we naar het Hollywood Sign gereden met de auto maar dat lag helemaal in de mist dus: mission impossible. Helaas pindakaas. Mochten jullie hieronder een wazige foto spotten, dat zijn de letters van het Hollywood sign!
We hebben bij een typisch amerikaanse diner gegeten, met juke boxen aan iedere tafel. Voor een kwartje kon je je eigen nummer uitkiezen haha. Voor 10 dollar pp hebben we een behoorlijke maaltijd verorberd en om die er weer af te trainen zijn we nog even over de Walk of Fame gelopen. Je weet wel, met die sterren op de grond. Inderdaad niet zo bijzonder, alleen de ster van Michael Jackson trok veel bekijks en natuurlijk hebben wij daar ook een picca van gemaakt.
Vandaag stond er een lange rijdag op het programma, van California naar Arizona, zo ongeveer 500 km. Gelukkig heb je hier zesbaans (!) wegen, dus het rijden ging erg relax. Wat ik zelf wel erg grappig vond is dat de zesde baan vaak een baan is waar alleen carpoolers gebruik van mogen maken. Die baan is dan ook vaak leeg. Wij dachten: hoe relax is het om gewoon op die baan te rijden, ook al ben je niet aan het carpoolen?! Tot we het bord tegen kwamen: Boete 250 dollar als je op deze baan rijdt wanneer je niet carpoolt. Vraag me af hoe ze dat controleren maar we hebben het maar niet uitgeprobeerd. Na een aantal tussenstops zijn we in het dorpje/straatje Oatman rond gaan lopen. Dit had ik als tip gekregen en het was zeker de moeite waard. Het was echt zo'n typisch oude straat waar van die cowboys wonen. De ezels lopen daar rond op straat en komen meteen naar je toe. Pant had meteen een stuk of 4 ezels achter zich aan, je zou bijna denken: 'soort zoekt soort'. ;) Nee hoor. Ik was zelf een beetje bang, terwijl ze duidelijk niks deden. Route 66 loopt door dit straatje heen en de typische winkeltjes, en taverns waren geweldig om te zien. Het was btw te heet voor woorden daar, ik denk wel 45 graden. Als je uit de auto stapte leek het alsof een onvriendelijk persoon een hete fohn op je gericht hield. Zo heet heb ik het nog nooit meegemaakt, ook niet in Cura. Ter plekke kregen we midden op straat nog een show van 3 cowboys. Zij zouden een schiet-showtje weggeven. Uiteindelijk bleek het een klunzig showspel met klappertjes geweren maar dat maakte het juist schitterend. Het leek me vreselijk om in dit gehucht te wonen maar het was echt geweldig om te zien. Door de bergen reden we richting Kingman, de omgeving werd steeds mooier. Het was wel overal echt uitgestorven. Op een gegeven moment zagen we nergens huizen maar er stonden wel wat verlaten brievenbussen langs de weg. Blijkt dat de mensen zelf naar hun brievenbus moeten rijden als ze achteraf wonen. HOE grappig is dat. Ik vond het wel zielig voor die brievenbussen.
Onze kamer in de Best Western is ook weer erg ruim en we hebben net al baantjes getrokken in het zwembad op de parkeerplaats haha. We zijn erg goed bezig voor het milieu; 1 minuutje uit het zwembad en je bent alweer droog gefohnd. Scheelt weer wat wasmachine-kosten, ching ching! Ook hebben we boodschappen gedaan in de grootste winkel die ik ooit gezien heb; de Walmart. Een soort van makro met overdreven grote verpakkingen juice etc. Echt alles in Amerika is groot :D
Ik ben bang dat ik inmiddels alweer veel te veel verteld heb. Hoop dat jullie het interessant vonden! Morgen gaan we naar de Grand Canyon (aaaaah) en daarna naar Monument Valley (oeeeeehhh). Heel veel zin in. Wij genieten hier volop, het is echt een droom die uitkomt; met een hunk in een dikke auto door een geweldig land cruisen. Pant ligt inmiddels op één oor, maar ook van hem moet ik zeggen dat hij het top vindt. We'll be back! Daaaaag poepjes!
Dikke kus!
-
01 Juli 2010 - 05:48
Murjen Willo:
Hartstikke, te gek, gaaf, kikke ... dat reisverslag van jullie, Na een wat mindere start (maar ja, weer wat geleerd) kwam het gelukkig toch allemaal goed! Niet meer aan denken, het grote genieten is begonnen. Niet al teveel hot dogs naar binnen werken. Niet dat jullie als een dikke pa(n)d terugkomen. Pas goed op jezelf en op elkaar en we zien uit naar het volgende reisverslag. Dikke kus en tot schrijvens.
P.s. we houden jullie wel op de hoogte van het oranjelegioen.
-
01 Juli 2010 - 06:54
Maudo :
Hee lieve drollo's!!
OHHHH my god wat is dit GEWELIDGG!!!! Toen ik die foto's van jullie zag begon ik echt te gillen! Een droom die uitkomt!! Ik heb ontzettend genoten van jullie verhaal! :D
Die auto ziet er ook goed uit :) Het ziet er echt geweldig uit! Let goed op jullie jezelf, je weet maar nooit wat die cowboys van plan zijn met zon blonde diva ;)
Er volgt een mail van Maudie!
Dikke kussss -
01 Juli 2010 - 08:06
Kempskes:
hey americano's
wat een leuk reisverslag, jullie zijn er nog maar net maar hebben al voor 2 weken gezien.fijn dat het na de tegenvallende start nu helemaal naar wens is.
wij wensen jullie nog een mooie reis toe en ook wij zijn weer benieuwd naar het volgende verslag.
pad goed op jullie zelf en doe voorzichtig!!!
dikke lebbers van ons voor jullie -
01 Juli 2010 - 13:26
Jose:
Hoi Nadine en Sander
Heb net jullie verhaal gelezen en dat klinkt erg goed.Mooie fotos geniet er samen van en hou ons op de hoogte van je belevenissen in de states.
groetjes Jose -
01 Juli 2010 - 22:40
Bill:
Hey Nadje en Pant zo te horen is jullie droomreis nu toch echt begonnen.Geniet er lekker van samen want jullie hebben nog heel wat leuke dingen voor de boeg. Pas goed op jezelf!
Liefs en een dikke kus -
02 Juli 2010 - 10:40
Yvonne:
Heee nadine!!
woow je zit gewoon in the usa!! wat te gek zeg!! wat een mooie verhalen weer ;) wens jullie nog super super veel plezier!! en vandaag wel NED-BRA kijken he:) spannend!! have fun!!! xxxxx
yvonne & frank -
02 Juli 2010 - 11:09
Ronny Boy:
ik wens jullie een leuke reis nadine pant ik zal lief zjin voor jullie marijn en bil en natuurlijk henk xxx -
03 Juli 2010 - 08:17
Rik, Kitty En Jack:
Hallo Sander en Nadine,
Leuk om te lezen van jullie ups en downs in de USA.
Geniet er samen van de komende weken.
rriikk
jdgh rnsugbfhrgty5jrhttur4hyrg4yr4g5
sdbdf ccvcb vedfvfghj
(mooie auto, Leuk die ezels)
Knuffel Rik, Kitty en Jack -
03 Juli 2010 - 08:39
Willo:
Heej Sana,
Ben benieuwd hoe het Harry, Sugar en die indiaan is bevallen. We lezen het wel weer in jullie volgend verhaal route USA. X -
04 Juli 2010 - 18:01
Anne Marij:
Goddelijke oto, prachtige foto's, en echt héél sneu voor die brievenbussen.
Echt jullie kunnen wel een reisboek beginnen.
Geniet lekker verder! :D
xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
