Moab - Glenwood Springs - Rocky Mountains

Hoi hoi poepies en andere fans,

Hier zijn we weer, vandaag reporting vanuit de Rocky Mountains :) Vier mooie dagen verder die we graag met jullie willen delen.

Zoals gezegd hadden we nog 2 dagen Moab tegoed. Toen ik van tevoren tegen mensen zei dat we naar Moab gingen, vroeg iedereen zich af wat daar nou te doen zou zijn. Best grappig, want in Moab zitten 2 nationale parken (waarvan 1 die drie verschillende delen heeft), 1 state park en 5000 raft-, jeep- en paardrij-bedrijven. Genoeg te zien en te beleven dus. Daarbij komt ook nog eens dat het er bloody hot is (de mensen hier noemen het een 'desert') dus zwemmen kun je er ook gelukkig. Wij hadden een vrij simpel maar prima motel met een klein zwembad dus daar hebben we geregeld vertoefd. Maar even terug naar waar we gebleven waren. Zoals jullie weten hebben we de eerste avond paard/ezel gereden. Ultra cool, stoer en pijnlijk. De volgende ochtend werden we met spierpijn wakker; de wekker stond extra vroeg want we zouden met een rangerwandeling meegaan in Arches National Park. Dat park bestaat uit rode bergen, rotsen, gesteenten en veel bijzondere bogen gevormd door de natuur. De Fiery Furnace wandeling die wij hebben gedaan kun je alleen met ranger doen en de wandeling zou drie uur duren. Een ranger is een soort van park-boswachter waar je bij terecht kunt voor tips en vragen en die dus in sommige gevallen wandelingen begeleidt. Wij hadden een hele enthousiaste ranger bij deze tour. Ze lachte ongeveer om de 2 seconden om een opmerking die ze zelf had gemaakt. Iets wat wij natuurlijk ook best grappig vonden. Het gebied waar we wandelden was een soort van doolhof dus het was maar goed dat er een ranger bij was. We moesten klimmen, klauteren, glijden, springen en ons door 30 cm brede kieren frotten. Gelukkig zijn we allebei SUPERslank. (dit is een grapje gezien ons eetpatroon van de afgelopen 3,5 week) We waren met een groepke van ongeveer 20 mensen waaronder 4 Nederlanders en 2 Belgen. Sander en ik baalden daar een beetje van want nu konden we onze blije opmerkingen en lompe grappen niet maken. Was ff wennen want eigenlijk hebben we tijdens de hele reis nog geen Nederlanders gezien, maar in Moab waren er plenty. De ranger wandeling was verder erg informatief, we stopten om de zoveel minuten en dan kregen we weer een uitleg over waarom iets op die manier was ontstaan in het gebergte. Mochten jullie ook wat wijzer willen worden; het komt er in het kort op neer dat water de bogen in het gesteente vormt. Je hoeft er echt niet helemaal voor naar Moab te gaan om dat te leren ;) Tijdens de wandeling werd het steeds heter en we waren blij dat we om 12 uur weer in onze airco-auto konden gaan zitten. We vonden het de hoogste tijd voor siësta en dus zijn we naar het motel gereden om een plonsje te wagen en een dutje te doen. Heer-lijk.
Des avonds had ik natuurlijk weer een heavy wandeling op het programma staan in datzelfde park, dus tegen de klok van 6 zijn we weer terug gereden naar Arches. We hebben toen een wandeling naar de bekendste boog van het park gedaan, pittig stukje klimmen maar daar draaien wij onze hand niet meer voor om. Gaan met die bergkuiten! De ranger zei dat zij er 1 uur over deed om de boog te bereiken, wij deden er 3 kwartier over. Jaaaaaaaaaaaaah ik vind een applausje hier wel op z'n plaats. (gelukkig ben ik bescheiden gebleven) Rondom de populaire boog hadden zich flink wat toeristen verzameld om met de boog op de foto te kunnen gaan; er stond gewoon rij!!!! Ongelofelijk. Natuurlijk ben ik ook in die rij gaan staan maar helaas bleef er een irritant manneke naast de boog staan, dus nu heb ik een foto waarop ik naast een irritant manneke én de boog sta. Gelukkig waren er lieve Amerikanen die daarna nog een fotooke wilden maken van Pant en mij together. (ook een irritant manneke, maar dat terzijde ;)) We hebben even gewacht tot de zon half onder was en daarna zijn we weer berg af gegaan, op naar ons bedje.

De volgende dag zouden we twee parken gaan bezoeken, het Dead Horse Point State Park (ik weet nog steeds niet waarom het Dead Horse heet, klink een beetje creepy) en Canyonlands National Park. Beide parken hebben veel van elkaar weg en liggen dan ook dicht bij elkaar. Wel was het nog een uurke rijden vanaf ons hotel en daar hadden we ons toch een beetje op verkeken. Je denkt dan dat je er bent na een uur, maar je moet dan ook nog heel het park doorrijden voor een viewpoint (dat is een punt dat zo geweldig mooi is, dat je er echt naartoe moet om een foto te maken). Deze parken kan ik het beste omschrijven als Grand Canyon - achtig. Ze zijn allebei weer heel anders dan Arches, het zijn enorme rode kloven (canyons) waar je kilometers ver kunt kijken. Mensen hier noemen het ook wel de Grand Canyon van Utah en wij vonden dat zeker een geschikte naam. Vroeger hoorde het geloof ik ook bij de Grand Canyon, alleen hebben mensen er meren en plaatsjes tussen gemaakt waardoor het er nu niet meer bij hoort. We hebben een uurke gewandeld in Canyonlands NP, langs de rim af, maar het werd al snel zo warm dat we reikhalzend uitkeken naar het eindpunt. Het was prachtig maar door de hitte hadden we het ook wel een beetje gehad. Maar toen kwam het DRAMATISCHE feit: de benzine bleek bijna op te zijn. Gelukkig geeft onze TOMTOM aan of we in de buurt zijn bij een tankstation; dat was op dat moment nog 70 km rijden! Ik kreeg het spaansbenauwd. Sander wist het zeker; dit gaan we niet halen. De meter stond al bijna in het rood en als ie begint te piepen heb je echt een probleem. Er komt dan een tekst in je stuur te staan: 'Please refuel as soon as possible'. Alleen dat is al angstaanjagend. (en luxe, maar dat terzijde) DUS, wij poepten in onze broek van spanning; zouden we het halen? En zo niet, wie loopt er in deze woestijn naar het tankstation? Bij iedere km. rekende ik uit hoe lang het nog ongeveer lopen zou zijn mocht de auto er mee stoppen, echt erg, ik weet het. Maar stel je toch eens voor.. Sander wist er toch wel raad mee, hij heeft nog nooit ZO zuinig gereden. In deze auto kun je zien hoeveel je gemiddeld rijdt, en het gemiddelde is nooit zo hoog geweest. We hadden gelukkig flink wat berg-af stukken en uiteindelijk piepte t ding pas toen we nog maar 5 km hoefden. Flink wat peentjes gezweet maar we hebben de Shell gehaald. Complimenten voor de chauff en een reminder voor onszelf; op tijd tanken! Die middag hebben we het lekker rustig aan gedaan, geluncht en gezwommen bij het motel. 's Avonds zijn we bij een gezellig tentje in de bergen gaan eten, vanwaar je een prachtig uitzicht had over Moab en de bergen in Arches. Het voedsel was goed, de zonsondergang lovely, kortom: wij hebben ge-no-ten!

En ja hoor, de volgende dag moesten we Moab alweer verlaten. Gelukkig was het maar drie kleine uurtjes rijden naar Glenwood Springs, een stadje dat in de winter veel toeristen trekt om zijn prachtige ski-pistes, en een stadje dat in de zomer veel toeristen trekt voor zijn 'hot springs'. (hete waterbronnen) Zoals jullie weten hebben we in het begin van onze reis al in een hete waterbron gedobberd en de lucht uit die bron zit nog steeds in Sanders handdoek en zwembroek. (beweert hij) Het is een rotte-eier-lucht en ondanks dat het water in zo'n bron heerlijk warm is, hadden we toch niet zo'n zin meer om ons onder te dompelen in rotte eieren. Daarbij kwam ook nog eens dat de hete waterbron overbevolkt was en extreem prijzig. Wij kozen er dus voor om een bezoekje daaraan over te slaan en in plaats daarvan in ons ontzettend luxe hotel te gaan SPORTEN. Waaaaaah, dat lees je goed! S-P-O-R-T-E-N. Vrijwillig. Een beetje ziekelijk, ik weet het, maar na al die muffins, bagels, chocolate chip cookies, cinnamon rolls etc (normaal ontbijt hier), vonden wij het wel weer eens nodig. Dus hophop, op de loopband en kilometers maken. Na deze overdreven actieve actie zijn we gaan luieren in de hottub van het hotel, dat dan weer wel. Natuurlijk zou het te zot zijn geweest als we helemaal niks van Glenwood gezien zouden hebben, dus rond een uur of half 8 zijn we naar het stadje gereden. Onderweg zagen we, vanaf de snelweg, een park dat helemaal vol stond met mensen. Het zag er super gezellig uit dus we besloten op zoek te gaan naar dat park. Te voet wel te verstaan. Auto ergens geparkeerd en afgegaan op ons enorm goede richting gevoel (ahum). Na drie kwartier hadden we het park gevonden en inmiddels veel van het gezellige centrum gezien. Wat wij in Nederland een park noemen, noemen ze hier een tuin. Een park in Amerika is een honkbal veld, een voetbalveld, en dan nog een gewoon veld ernaast. We liepen richting de muziek en onderweg zagen we overal kinderen spelen, ouders kletsen, mensen op kleden met koelboxen.. Overal groepjes mensen met zelf meegebrachte stoelen, eten etc. Het zag er zó gezellig uit!!! Helemaal droomachtig vind ik dat. Jong en oud, iedereen was samengekomen in dat park om naar de muziek te luisteren. Er was een bandje aan het optreden dat good oldies speelde (meer voor de grijsaarden onder ons) en er stond me toch een menigte te swingen...!!! Van opa tot peuter, iedereen ging helemaal los daar. Schitterend om te zien. Sander en ik konden ons niet voorstellen dat zoiets ooit in Best te zien zou zijn; jong en oud dansen als gekken. (mss met carnaval trouwens) Niemand lachte elkaar uit, iedereen had dik plezier. We hebben ervan genoten (niemand uitgelachen natuurlijk). Toen het muziekfestijn afgelopen was, zijn we nog even naar een bar gegaan in het centrum. Fascinerend aan iedere bar/lunchtent hier in Amerika is dat ze bijna allemaal t-shirts verkopen met hun eigen naam erop. En goed dat die dingen lopen...! Ik snap er niks van. Ik hoef echt geen t-shirt met 'Blauw Boerke' erop! En dan nog iets.. Doggiebags. U kent het fenomeen vast wel. In de meest chique restaurants zie je het; mensen met een doggiebag (het is meestal een piepschuimen broodtrommeltje). Hebben ze niet al hun eten op? Dan vragen ze om een doggiebag en nemen ze het mee naar huis. Morgen smaakt het ook nog wel. Dat kun je je toch niet voorstellen in NL? Ik denk dat ze me gek aan kijken bij de Buffel; "Mag ik deze scampi's a.u.b. meenemen naar huis?'' Terwijl je er eigenlijk toch voor betaald hebt, dus zo raar is het niet. Wij vinden het best een goed idee, de doggiebag. Tot slot, het laatste opmerkelijke doch prettige feit van restaurants hier: water is gratis, zoals het hoort. Je komt een restaurant binnen en wacht tot je een plek krijgt aangewezen (zelfs bij een goedkope snackbar moet je wachten tot je een plek toegewezen krijgt!) en bijna direct krijg je een glas water. Met flink wat ijs. Gratis en voor niks. Als je wilt mag je de hele avond gratis en voor niks water bestellen. Iets wat ik geregeld doe hier, want ik lust geen prik. Beetje cheap ass is het wel, maar 2,50 euro voor een water in Nederland is toch ook niet helemaal normaal? Ik zeg: goede ontwikkeling, meenemen naar Nederland! Tot zover onze opmerkelijke restaurant/bar ervaringen in Amerika. Glenwood was dus een leuk stadje en we hebben genoten van die ongeplande festiviteiten in het park.

Helaas maar één dagje daar kunnen zijn; vandaag reden we alweer verder naar Rocky Mountain National Park. We merken dat we de laatste dagen graag langer op bepaalde plekken willen blijven; dat is wel het nadeel van een -tot in de puntjes- geplande reis. Via een prachtige route, door de bergen, langs de houten ski dorpjes (in de winter wordt hier volop geskied) zijn we naar Rocky Mountain NP gereden. Onderweg zijn we gestopt in het plaatsje Nederland (ja, echt waar!!), waar het verrassend genoeg REGENDE. Wie had dat gedacht ;) Eigenlijk heeft het een heel stuk van de weg geregend en nu we aangekomen zijn blijkt het hier ook een stuk frisser te zijn dan op de andere plekken waar we geweest zijn. We hebben een rustieke houten kamer met uitzicht op de bergen en een meer waar gevist kan worden. Woehoeeee, de hengel mag weer uit. Na mijn laatste succesvolle vangst is het nu de beurt aan Sandero om te schitteren. Doet ie ut, of doet ie ut niet? Vanmiddag hebben we gewandeld in het geweldig mooie park. WOW, het zou wel eens één van de mooiste van deze reis kunnen zijn. Groen, flink wat mooie meren en natuurlijk omringd door de Rockies. We zijn langs verschillende meren gewandeld en hebben al een skon plekje uitgezocht om morgen te gaan vissen. Veel vissers gespot dus daar MOET het lukken. Na de wandeling zijn we het dorp ingegaan voor een Italiaanse -niet al te lekkere- maaltijd; Estes is wel een kei gezellig plaatsje! En tenslotte zijn we zojuist even, onder de sterrenhemel (o zooooooo romantisch), de jacuzzi ingedoken. Ff die spieren ontspannen want hardlopen, wandelen én verhalen typen.. PFFFFF. We hebben het zwaar.

Morgen gaan we eerst nog in het park vissen en daarna rijden we naar Cheyenne. Daar vinden de Frontier Days plaats, het grootste rodeo en cowboy festijn van de USA. Ben kei benieuwd hoe dat zal zijn, lijkt me echt vet. We hebben al kaartjes voor de rodeo :) Daarna nog twee daagjes Denver en dat was het alweer voor ons. De tijd is gevlogen en we zitten nu stiekem al te balen dat het bijna voorbij is. Misschien is dit wel mijn laatste verslagje maar niet getreurd; over een paar dagen kunnen jullie mijn eindeloze gezever over deze vakantie in real life non-stop aanhoren! Bedankt voor t meeleven en meelezen, misschien tot de volgende keer en anders tot in NL, lieve drollekes!

Lebbers van Sandero & Naadje

Ps. Rianne, bedankt voor je tip van de ezels. Erg oplettend van je! :)