Grand Canyon-Monument Valley-Lake Powell

Halloootjes lieve thuisblijvers,

Hier weer een update vanuit Sauna Arizona. We vinden jullie reacties super en geweldig om te lezen. We hebben hier ESPN (de amerikaanse sportzender) en volgen het voetbal op de voet. We moeten er wel de wekker voor zetten, als jullie om vier uur na het werk lam in oranje tenue voor de buis kruipen is het bij ons namelijk pas 7 uur 's morgens. Tot nu toe zijn we iedere ochtend rond die tijd wakker dus het kost ons geen moeite :D Het is vast moeilijk te geloven voor de (schoon)ouders die ons thuis op zaterdag en zondag om 12 uur de trap af horen komen. Hier zijn we echte bikkels. Is het bij jullie ook nog zo warm? Wij zijn inmiddels in drie staten geweest (California, Arizona en Utah) en het is niet te hebben HOT hier. Vandaar ook dat we ons eigenlijk pas sinds eergister langzaam aan buiten vertonen en vandaag zijn we voor het eerst (flink) verkleurd. Mijn kuitjes zijn van het kaliber 'kreeft', tja wie smeert die dingen tegenwoordig nog in?!

Ik zal verder gaan waar we gebleven waren: Kingman. Die avond zijn we redelijk op tijd gaan nossen en 's morgens was ik om half 7 al weer actief. Bij het ontbijt mochten we zelf wafels maken en natuurlijk maakte Pant daar gretig gebruik van. De wafel bleef aan de bovenkant van het apparaat plakken maar hij smaakte voortreffelijk; een nieuwe wafelkoning is geboren. Na het ontbijt onze zelfgekochte piepschuime koelbox ingeladen en aanriejen maar! Op naar de Grand Canyon baby! Onderweg zijn we nog gestopt langs route 66, bij een 'beroemd' (of berucht) winkeltje waar je ijsjes kunt eten. De man achter de balie zat ons goed voor de gek te halen en we begrepen waarom dit tentje zo populair was. Het zag er niet uit en de ijsjes waren ook niet denderend maar we hebben wel gelachen. De ijsco-man had achter de toonbank vanalles liggen om klanten mee voor de gek te houden. Op het laatst, toen ik mijn ijsje al in mijn hand had, vroeg ie of ik er mosterd bij wilden. Nog voordat ik nee kon zeggen haalde hij een spuitbus te voorschijn en kneep erin. Een sliert mosterd kwam eruit, gelukkig niet op mijn ijsje. Het was maar nep maar ik was natuurlijk helemaal in shock. De wc aldaar was ook een museum opzich, er hing een oude zwart tv en een ouderwetse telefoon in. Boven je hing een camera, maar daar hadden ze wel bijgeschreven: 'The camera does not work hihi'. Wat een lol. We kwamen eerder aan dan verwacht en kregen een soort houten motelkamer toegewezen. Ik had natuurlijk een hele planning gemaakt voor deze dag met uitgebreide wandeling etc en ik kreeg Pant zo ver om de wandeling te starten. We zouden naar Hermits Rest gaan lopen, langs de Canyon af. Het zou een wandeling worden van 11 km, in een behoorlijke hitte. De eerste kilometers gingen voortreffelijk, op wat gezucht en gesteun van de hunk na. Maar na vier uitkijkpunten, die ik echt prachtig vond, begon Pant te kwijlen wanneer de gratis shuttlebus langs reed. Daar kon je namelijk ook mee naar het eindpunt. Na 6 kilometer streek ik over mijn hart en hebben we plaats genomen in de shuttlebus. Ondertussen zijn we nog een keer uitgestapt om het laatste stukje te lopen, zodat het bij het eindpunt wel leek alsof we de hele 11 km. erop hadden zitten. Hihi. Ik kan hier moeilijk uitleggen hoe mooi de Grand Canyon is, maar de foto's hieronder laten al flink wat prachtigheid zien! We hebben bij een uitkijkpunt de zonsondergang meegepikt, harstikke romantisch met een stuk of 500 Chinezen naast je bepakt en gezakt met nog eens 1000 camera's. Maar dat mag de pret niet drukken. 'S avonds hebben we lekker steak gegeten bij Bright Angel Lodge.

De volgende dag hebben we ORANJE in de vroege morgen gekeken en ook wij hebben een mini feestje gevierd. Jammer dat Italie eruit ligt ;) (aldus Pant)
Onze route werd vervolgd richting Monument Valley. Dat zegt jullie waarschijnlijk zo niet meteen iets, maar als je ooit een western of indianen-film hebt gezien dan komen deze beelden je zeker bekend voor. In dit 'natuurpark' wonen alleen maar navajo indianen en wij hadden daarbij een paardrij-rit geboekt. Onderweg heeft het even geregend en geonweert dus we waren ffies bang dat onze rit niet door kon gaan, maar na het inchecken bij de Gouldings Lodge (we hadden echt een extreem gaaf houten hutje op een campground, met eigen bbq en terrasje) klaarde het op en zijn we vol goede moed het park ingereden. Aldaar werd ons door meneer de paardrij-rit-regelaar verteld dat we met onze huurauto via een dirtroad (dus niet verhard!!) naar de paarden moesten rijden. Dat was nog een rit van 30 minuten door het rode zand; onze auto is nu inmiddels rood. Heeft ook wel wat. Deze rit was wel de moeite waard want we kwamen langs de meest bekende rotsen en Pant heeft de coureur in zich los gelaten. We zijn eigenlijk helemaal geen paardenfreaks en ik was behoorlijk panisch toen ik er eenmaal op zat en het paard bewoog. 'Hij beweegt, hij beweegt!' Gelukkig konden de indianen mij niet verstaan. Ze zagen natuurlijk wel dat ik in mijn broek poepte maar uit formaliteit vroegen ze toch maar of dit de eerste keer was. Hmm, lijkt me duidelijk. Pant zei dat ie al eens op een ezel had gereden. De bikkel. We hadden het geluk dat we met z'n tweeen en een indiaan de rit gingen doen, hoe luxe! We begonnen langzaam, ik op Harry en Pant op Sugar. De paarden luisterden natuurlijk helemaal niet naar ons, je moest ze op een bepaalde manier aansporen maar dat werkte voor geen meter. Schitterend. Gelukkig volgden onze paarden gewoon de gids en zijn paard, dus we hoefden in het begin niet al teveel te doen. De omgeving was prachtig en we werden er steeds beter in. Sugar was een beetje opstandig en stond ongeveer een half uur (van onze kostbare anderhalf uur durende tour) water te drinken. Natuurlijk kreeg Pant haar de berg niet op. Dan maar genieten van de prachtige omgeving. De indiaan vertelde veel en in ieder gesteente zag hij wel één of ander figuur. Natuurlijk moest ik een eeuwigheid kijken en dan zag ik nog steeds niet wat hij bedoelde, uiteindelijk gaf hij het maar op. Op het laatst, toen we eindelijk doorhadden hoe je je voeten in zo'n ding moet houden, gingen we echt RETEHARD! Het was zoooo super, ik moest gewoon heel de tijd lachen omdat het zo geweldig was. Ik kan het niet uitleggen, ik voelde me net een ervaren cowgirl. (whahahahahahhaha) Pant zat ook te glunderen alsof ie cowboy Billy Boom was. Hij moest wel veelvuldig gebruik maken van zijn zweepje want Sugar was niet vooruit te branden haha. We sjeesden echt door Monument Valley op Harry en Sugar, onbeschrijfelijk. We vonden het allebei helemaal geweldig, echt uniek. Het leek wel een film en wij waren coooooooooool.
Na afloop helemaal happy en lekker in het park de zonsondergang bekeken met een maaltijd erbij. (niet te pruimen, maar dat terzijde) Monument Valley was zo mogelijk nog indrukwekkender dan de Grand Canyon en de paardrijrit heeft onze dag helemaal gemaakt.

Vanmorgen hebben we lekker op ons terrasje, in de broeiend hete zon, ontbeten. Er kwamen nog wat zwerfhonden langs, (misschien roken ze ons?), en Pant vond het nodig om die stakkers wat water en koekjes te geven. Natuurlijk bleven ze daarna bij ons rond hangen maar ze waren verder niet vervelend. Het was weer tijd om afscheid te nemen van Monument Valley. Na de eerste helft Duitsland-Argentinie zijn we aangereden richting Page. Vandaag maar 2 uurtjes rijden dus dat viel mee. Onderweg zijn we nog gestopt bij Horshoe Bend, een rivier in de vorm van een hoefijzer. (zie foto's) Aldaar heeft Pant de fotograaf in zich los laten komen en er zijn flink wat panorama's ontstaan. Oordeel zelf, ik vind ze zeer vet :)
We konden nog niet inchecken (te vroeg) dus zijn we even het dorp ingereden. Vanwege the 4th of july (Independence Day), dat is een feestdag hier, was er een soort van feest in het park. Mijn droom kwam gewoon uit. Alles wat ik in films zie, was hier werkelijkheid. Zoiets simpels als kraampjes met hotdogs, waterspelletjes, ouderwetse muziek, picknicks..Ik vond het geweldig. De brandweer van Page was er ook nog om alle kinderen daar nat te spuiten, er was een wet t-shirt contest voor honden, er was een zakloopwedstrijd. Het was er supergezellig en het was leuk om eens midden tussen de bevolking te staan en zo'n feest mee te maken. Pant heeft zich de hotdog laten smaken en ik heb gesmikkeld van een fry bread (soort pannekoek). Daarna zijn we naar Lake Powell gereden (een heeeeeel erg groot meer tussen de rode rotsen) en daar hebben we ge-pootje-baad. Om 3 uur konden we inchecken en ik was blij om ff in de airco te zitten. Poeh wat is het hier heet. We hebben net even gezwommen en gaan dadelijk lekker eten in Page.
Morgen hebben we een tour geboekt naar Antelope Canyon en verder gaan we eens lekker helemaal niks doen.

We hebben weer 3 geweldige dagen achter de rug en dit was pas de eerste week. Het is voor mij echt een droom die uitkomt! Lieve mensen, we hopen dat alles in NL ook goed gaat. We denken aan jullie en zijn er snel weer met een nieuw verslag.

Hele dikke smakkerd van Pant & Naad