Verschillen op de basisschool
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
17 November 2015 | Verenigde Staten, Somerville
Bedankt voor jullie leuke reacties! :)
Dit weekend ben ik, door alle GE-WEL-DIGE dingen die hier gepland zijn voor ons, niet toegekomen aan een verslag. Daarom een dagje later.. Even een waarschuwing voor mijn familie en vriendjes; dit verslag is heel onderwijs-inhoudelijk. Dus waarschijnlijk niet zo boeiend voor jullie, snorry! Mijn avonturen dit weekend en de rest van de week deel ik in het volgende verslag weer met jullie.
In mijn vorige verslag schreef ik al hoe verbaasd ik was over de grote verschillen met het onderwijs in Nederland. Natuurlijk heb ik pas drie dagen meegelopen op één school dus ik ben verre van een expert nu, maar er zijn wel wat fascinerende zaken die me opgevallen zijn en die ik graag met jullie wil delen. Allereerst wat info over de school, de Kennedy School in Sommerville. De Kennedy School heeft groepen van K to 8, wat betekent dat ze onderwijs bieden aan Kindergarten (kleuters) tot 8th Grade (kinderen van 15 jaar). Over het algemeen zijn de meeste basisscholen in de V.S. van Kindergarten tot 5th Grade waarbij 5th Grade te vergelijken is met groep 8. Deze school biedt echter ook Middle School aan, grade 6 tot 8. Voor deze leerlingen zijn er verschillende vakleerkrachten op school aanwezig, net zoals wij dat op de middelbare hebben. Na 8th Grade komen de kinderen pas op een high school terecht. Dit is dan ook meteen een groot verschil met Nederland, want bij ons gaan kinderen na groep 8 al werken op hun eigen niveau. (VMBO k, HAVO etc.) Hier gebeurt dat niet en gaat iedereen samen naar ‘high school’ en ik krijg de indruk dat het dan niet super gebruikelijk is om te kiezen voor vakonderwijs. (vocational) Het is gebruikelijker om door te stomen naar een college (universiteit) , om een Bachelor te halen. Het idee hierachter is dat leerlingen tot hun 18e kunnen laten zien wat ze kunnen niet op hun twaalfde al in een bepaalde stroming geplaatst worden. Ook zwakkere leerlingen kunnen zich inschrijven voor een universiteit en aangenomen worden met een goede brief of geldschietende ouders. Ik sprak vandaag een docent die vertelde dat hij erg blij was met dit systeem omdat hij een laatbloeier was die pas tot ontwikkeling kwam op latere leeftijd. Interessant want ik denk dat wij ons systeem niet als een beperking zien maar juist een manier om op eigen niveau te kunnen excelleren.
De kosten om naar de universiteit te kunnen gaan zijn hier absurd. Zo kost een jaar studeren op UMass bijvoorbeeld 63000 euro! En dat is hier absoluut geen uitzondering! Verhuizen naar een andere staat aan de andere kant van de V.S. om er voor te zorgen dat je kinderen op een goede school terecht kunnen komen is dan ook heel normaal. Er zijn namelijk grote verschillen in kwaliteit van scholen. Er zijn scholen die veel geld bezitten en daardoor ook extra leerkrachten en materialen kunnen inzetten, maar er zijn ook ontzettend arme scholen waar de resultaten als vanzelfsprekend zwakker zijn. Ook de leerkrachten verdienen daar minder. Dit heeft te maken met belastinggeld. Als er veel rijke mensen in een gemeente wonen, wordt er meer belasting betaalt. Hoe meer belastinggeld de gemeente ontvangt, des te meer geld er naar de school in die gemeente gaat. Arme gemeentes hebben armere scholen en dus slechtere resultaten. Het is eigenlijk een vicieuze cirkel die er voor kan zorgen dat kinderen in arme staten weinig kansen krijgen. Gelukkig zijn universiteiten als Harvard erop gebrand om diversiteit te stimuleren en Harvard neemt dan ook graag studenten aan die van een ‘zwakkere’ school komen maar wel goede aanbevelingen hebben. Volgens mij zijn die aanbevelingen minstens zo belangrijk als cijfers. Gelukkig maar. Er wordt door de Amerikaanse overheid van alles gedaan om het gat tussen zwakke en sterke scholen te verkleinen wat onder andere betekent dat er gelijke kerndoelen (common core) zijn opgesteld en dat alle scholen in de V.S. standaard toetsen krijgen om het niveau van de school te bepalen. Deze tests bepalen vervolgens weer hoe goed een school het doet en leggen daardoor een behoorlijke druk op de leerkrachten. Als je twee jaar op rij onder het gemiddelde presteert, loop je zelfs het risico ontslagen te worden. Dit is wat mij betreft oneerlijk want de populatie in een achterstandswijk is niet te vergelijken met de populatie op bijvoorbeeld de Kennedy School. Ik heb het idee dat leerkrachten veel bezig zijn met het voldoen aan de common core eisen en dat is jammer want er is in de klassen waar ik geweest ben, weinig ruimte voor spontane opmerkingen van kinderen of ‘uitstapjes’ naar een ander leerzaam onderwerp dat toevallig ter sprake komt. Het voelt een beetje als een race tegen de klok; leren leren leren leren!
Ik ben tot nu toe in drie verschillende klassen geweest en in alle drie de klassen is het me opgevallen dat de lessen op een zeer hoog niveau gegeven worden. Zo leren kinderen bij de kleuters al rekenen zonder context (ze leren dat het getal 47 opgesplitst is in 4 tientallen en 7 losse, iets waar ik nu in begin groep 5 ook nog mee bezig ben…). De leerkracht bij de kleuters schrijft alles op tijdens een instructie en het hele lokaal hangt vol met posters met daarop allerlei stappenplannen, tips, etc. Ik heb zelden zo’n vol lokaal gezien als het lokaal van de kleuters op de Kennedyschool. Er is zelfs een parkiet aanwezig die natuurlijk graag tijdens de kringactiviteiten laat horen dat hij er is…Zijn de kinderen eindelijk stil, begint hij een liedje te fluiten ;)
De stappenplannen, die in alle klaslokalen en door de hele school in overmaat aanwezig zijn, zijn ook allemaal uitgeschreven, iets wat mij bijzonder lastig lijkt voor kleuters. Er is dus ontzettend veel visuele talige ondersteuning maar van picto’s is geen sprake.
Nog een aantal verbazingwekkende niveauverschillen: In groep 4 zijn de kinderen bezig met geometrie en in groep 5 bespreken kinderen in groepjes een gelezen boek. En dan niet zomaar: ‘Wat vond je van het boek?’ ‘O leuk.’ NEEHEE. Het is absurd op welk niveau deze kinderen met elkaar spreken. Ze hadden hele discussies over karakterontwikkeling in het boek. Het leek wel of ik volwassenen hoorde praten! Indrukwekkend.
Het is me duidelijk dat leren hier erg belangrijk is. Alles draait om goed presteren. Er zijn zelfs kinderen die om half 8 op school zijn om alvast te kunnen oefenen voor een vak. De nadruk ligt op cognitieve vakken als rekenen en taal; geschiedenis en aardrijkskunde komen helaas niet voor op het programma. Toch lijken kinderen dit niet erg te vinden, dit is het enige referentiekader dat ze hebben. Mijn eigen referentiekader zorgt er daarom natuurlijk ook voor dat ik hier anders naar kijk en het best wel een gemis vind.
Alle klassen hebben gelukkig wel 1x per week muziek, gym, handvaardigheid en het vak ‘library’. Super is dat al deze vakken worden gegeven door vakleerkrachten waardoor ook daar het niveau hoog is. Dat is iets waar ik jaloers op ben, wetende dat mijn muzieklessen nooit zo goed zullen zijn als die van een vakleerkracht. Het lijkt er trouwens sowieso op dat de Kennedy School behoorlijk wat budget heeft. Er zijn een heleboel onderwijsassistenten aanwezig op school; in de kleuterklassen zijn er zelfs permanent twee leerkrachten aanwezig. Luxe he?
Ondanks die luxe heb ik het idee gekregen dat leerkrachten hier een ontzettend zware taak hebben. De meeste leerkrachten die ik ontmoet heb, zijn om 6 uur al op school om voor te bereiden! Ze gaan tijdens de lessen (die van 8:10 tot 12:35 duren en daarna weer van 13:00 tot 14:35 uur, afhankelijk van de lunchtijd per klas) het lokaal geen enkele keer uit. Niet om thee te halen, niet om naar de wc te gaan, niet om een collega wat te vragen, niet om wat te kopiëren… Ze zijn continu bezig met lesgeven en het klassenmanagement is fantastisch. Non stop. Ik heb daar veel respect voor maar vraag me ook af of het niet af en toe goed is om de kinderen wat autonomie te geven en los te laten. De leerkracht is hier namelijk erg leidend en veel instructies zijn klassikaal. Natuurlijk is dit, net als bij ons, per leerkracht verschillend maar over het algemeen is er héél veel instructie en weinig zelfstandige verwerking. Leerkrachten hebben geen methodes en zijn dus continu zelf bezig met het zoeken naar materialen die ze kunnen gebruiken voor lessen. Er zijn wel wat boeken aangeschaft maar dit lijkt in niets op wat wij in Nederland al hebben. Natuurlijk ben ik het er mee eens dat het niet goed is om je altijd maar braaf een methode aan te houden maar methodes geven een leerkracht wel een rode draad in het leerstofaanbod en bieden vaak ook differentiatiemogelijkheden. Dat mis ik nu een beetje; het lijkt op het afvinken van de kerndoelen. De VO leerkrachten zien dit trouwens anders, zij hebben andere ervaringen opgedaan.
Wat ik heel leuk vind, is dat alle kinderen in de lage grades tijdens de instructies op een tapijt gaan zitten voor het bord. Er is dus een duidelijk verschil voor de kinderen tussen instructie en verwerking en het zitten op het tapijt gaat heel goed en lijkt de betrokkenheid te verhogen. Ik moet er wel bij vermelden dat de gemiddelde groepsgrootte rond de 18 leerlingen ligt. Met 31 leerlingen op een tapijt zitten lijkt me een grote uitdaging maar de klassen zijn hier (nog) niet groter dan 24. Heerlijk!
Wat ik mis bij de lessen die ik tot nu toe gezien heb, is een context of thema tijdens de instructies. Instructies zijn abstract en dat maakt het wat mij betreft minder betekenisvol voor leerlingen. Ik vraag me bijvoorbeeld af of iedereen het kan volgen als het gaat over de factor en het product bij keersommen in groep 5. Pittig hoor. Het niveau van automatisering is dan wel weer erg laag, de kinderen kennen de tafeltjes nog niet uit hun hoofd en gebruiken hierbij nog een hulpmiddel.
De leerkracht van groep 5 gaf een perfecte ‘directe instructie’ en haar lessen waren erg sterk. Toch gaf ook zij aan dat differentiëren erg lastig blijft als je alle materialen zelf moet maken of zoeken. Ik heb bewondering voor het werk dat de leerkrachten hier elke dag doen en zie alleen maar ontzettend gemotiveerde en betrokken leerkrachten.
Misschien is dat wel de voorzichtige conclusie die ik trek; er worden in de V.S. enorm hoge eisen gesteld aan het werk van leerlingen maar ook aan leerkrachten. En er is natuurlijk niks mis met hoge eisen stellen, maar ik denk wel dat leren ook op een andere manier kan; spelend leren, samenwerkend leren, betekenisvol leren. De kinderen spelen ook bijna niet buiten, zelfs niet bij de kleuters. We hebben dit deze week wel eens voorzichtig uitgesproken, maar het verschil in mindset is erg groot en we willen niemand het gevoel geven dat ze bekritiseerd worden.
Grappig en zo anders is ook het hele eetgebeuren op scholen. Kinderen kunnen gratis ontbijt en lunch krijgen op school en het idee daarachter is geweldig: ontbijten is gezond dus kinderen die geen ontbijt krijgen thuis, krijgen het op school. Het ontbijt en de lunch zelf zijn echter niet zo healthy; pizza, cornflakes en muffins stonden deze week o.a. op het menu. Er is ook een saladebar maar de kleuter die zijn volle zakje worteltjes weg gooide, werd helaas niet opgemerkt.
Ik besef me dat ik behoorlijk kritisch ben en wil ook wel duidelijk maken dat er ook een aantal dingen zijn die ik hier geweldig vind. Zo is er heel veel aandacht voor sociale en communicatieve vaardigheden zoals leiding geven, presenteren, discussiëren, je mening leren geven, positieve feedback aan elkaar geven en die onderbouwen etc. De kinderen hier kunnen ontzettend goed samenwerken en zijn schriftelijk en mondeling ongelofelijk vaardig. Er is een student government waarbij studenten mogen meedenken over activiteiten en zij doen dit echt op hoog niveau. De ouderbetrokkenheid is hoog en er wordt veel aandacht besteed aan respect hebben voor elkaar. Zo is er elke vrijdag Diversion Friday, waarbij een allochtone leerling over de intercom aan de school wat vertelt over zijn/haar land van afkomst. Geweldig! Deze week is het ‘Gratitude week’ waarbij veel gesproken wordt over dankbaarheid. Kinderen worden enorm aangesproken op hun sociale gedrag naar anderen toe en zijn erg beleefd. Deze respectvolle houding ten opzichte van anderen wordt overal benadrukt en dat is iets dat ik zeker mee neem naar Nederland. Ik heb wel eens het gevoel dat de kinderen in ons land niet altijd beseffen hoe goed ze het hebben. Leren in Nederland moet leuk zijn, leren in Amerika is gewoon leren.
Tot slot wil ik nog even kwijt dat ik hier ongelofelijk warm ontvangen ben door iedereen. Mijn gastgezin is ge-wel-dig, de leerkrachten op de Kennedy School hebben mij super vriendelijk ontvangen, Somerville is te leuk en ik voel me zo belachelijk bevoorrecht! Als ik ’s morgens om 7 uur naar school loop met mijn Latte Caramel (jaaaaa, ben al behoorlijk gewend aan deze consumptie maatschappij!), voel ik me ultiem happy. We zijn met vijf leerkrachten in Sommerville en elke avond wordt er wel ergens een etentje voor ons gegeven! Soms moet ik mezelf gewoon knijpen om te beseffen dat ik dit mag meemaken. Het is voor mij een droom die uitkomt.
Oke, genoeg gekwijl. In mijn volgende blog zal ik jullie vertellen hoe ultiem vet het weekend hier was. (hint: Celtics game, Harvard, shoppen, Boston, etentjes, stappen…etc.) Hoop dat alles goed gaat met jullie!
Dikke kus!
-
17 November 2015 - 07:41
Marjan:
Als onderwijsleek heb ik je verhaal met interesse gelezen.
Zelf ben ik heel erg van kleine kinderen buiten spelen!!
Van dat respect voor elkaar spreekt me dan wel weer heel erg.
En dat je het daar geweldig hebt vind ik ook super. Ik kan alleen maar zeggen GENIET!!
Groetjes,
Marjan -
17 November 2015 - 08:48
Petra Lambrichs:
Beste Nadine, wat een geweldige ervaringen doe je op. En wat mooi dat je blik zo wordt verruimd. Zelf heb ik enkele jaren in de VS gewoond en herken ik veel van hetgeen je beschrijft: de beleefdheid, de nadruk op leren en dat daarin veel aandacht is voor sociale en communicatieve vaardigheden, het belang van respect. Ik ben ook benieuwd naar reacties van je mede-reizigers, bijvoorbeeld de mensen uit het voortgezet onderwijs. Ik hoor of lees het wel wanneer je weer terug bent. Nog een hele mooie tijd in Sommerville en hartelijke groet, Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley