Eerste dagen in Amherst

Ola dutchies!!

Hier dan eindelijk een update vanuit the US of A, Somerville om precies te zijn. Ik zit totally American in een Starbucks te typen, omringd door andere laptopfanaten. Ik voel me ultrahip natuurlijk.

Het is ongelofelijk wat er de laatste dagen op me af is gekomen en ik zou wel 10 pagina’s kunnen vullen met al deze geweldige ervaringen.. maar weet dat daar niemand op zit te wachten dus don’t you worry! Ondanks dat ik gisteren al aangekomen ben bij mijn gastgezin en vandaag de eerste dag heb gehad op de Kennedy Elementary School, ga ik in dit verslag alleen vertellen over de eerste dagen in Amherst (waar we met name lezingen hebben gehad). Dit omdat mijn indrukken vandaag zo overweldigend waren, dat ik daar een apart verslag van wil maken in het weekend. Ik denk dat mijn collega’s van Gunterslaer echt achterover zullen vallen van wat ze zullen zien en lezen. Ik ging bijna van mijn stokkie in elk geval (overdrijven is mijn vak) en dit was pas dag 1! Vandaag was ik bij de kleuters. Morgen ga ik meelopen in groep 5 en na het weekend in de bovenbouw. Verslag over deze dagen volgt.

Even terug naar afgelopen zondag.. De vlucht van Amsterdam naar Logan airport Boston was prima en ik zat naast Lisa, een docent geschiedenis uit Alkmaar. Ondanks dat ik de 20 docenten die meegingen nog maar 1x ontmoet had, klikte het met iedereen vrij snel en ik heb me geen moment ongemakkelijk of alleen gevoeld. De vlucht was goed verzorgd, ik heb 3 leuke films gekeken en lekker gekletst met Lisa. Zij zou later ook mijn kamergenoot blijken te zijn, dus onze vlucht samen legde een goede basis voor de rest van de week. In Logan werden we opgehaald door drie medewerkers van het International Training and Development center (ITD). We moesten nog twee uur rijden naar Amherst maar voor Amerikanen is dat peanuts. Onderweg keken we onze ogen uit. Het was zonnig en we kwamen door schattige dorpjes met enorme houten huizen; just like in the movies. Voor mij is dat altijd een gilmoment zoals jullie weten, geobsedeerd door Amerika, en ik voelde me in mijn nopjes.
Het ITD huis waar we de komende dagen zouden verblijven was immens groot en voorzien van alle gemakken. De gelijkenis met het Pipi Langkous huis was snel gemaakt. Amherst bleek een gezellig dorp te hebben en we hebben die eerste avond met een gezellige groep pasta gegeten in het centrum. De volgende dag zouden we om kwart over 8 opgehaald worden en naar het ITD office gebracht worden. Zoals verwacht was ik om vier uur ’s morgens al klaarwakker en met mij menig huisgenoot. Er zijn overigens vijf docenten uit het basisonderwijs bij, de andere 15 komen uit het VO of MBO. Naast leren over het onderwijs in Amerika hebben we de afgelopen dagen dus ook al veel geleerd van elkaar.

De eerste dag kregen we in de ochtend een lezing van Professor Rosetta Cohen; een docent op Smith College en schrijfster van het boek ‘Teaching on Earth’. Ze vergelijkt in haar boek hoog scorende landen op het gebied van onderwijs met de meest zwakke landen en zegt dat de resultaten van een school/land vooral te maken hebben met de mate van waardering van de leerkrachten. In landen waar de positie van de leerkracht gewaardeerd wordt met status, vertrouwen, autonomie en salaris zijn de resultaten goed. Ze gaf het voorbeeld van Finland, waar leerkrachten goed geschoold zijn, de vrijheid krijgen om eigen onderwijs vorm te geven en op een gelijk niveau staan met artsen. Mijn conclusie: salaris verhoging is een MUST. Hopelijk leest meneer Dekker dit ook.
Ook vertelde ze ons dat het onderwijs in Amerika per staat verschilt. Elke staat mag het curriculum zelf vormgeven en ook elke staat heeft zelf ontworpen examens. Voor de VO leerkrachten onder ons was dit behoorlijk shocking. Dit betekent namelijk ook dat het niveau van examens kan verschillen waardoor iemand in Texas kan slagen maar een lager niveau heeft als een geslaagde leerling uit Massachusetts. Het betekent ook dat er regelmatig gefraudeerd wordt door leerkrachten want als een leerling goed scoort, krijgt de leerkracht of school een bonus. Hmmmmm..

Na deze interessante lezing nam ITD ons mee uit lunchen. Behoorlijk uitgebreid en ik voelde me na dag 1 al een varkentje. Gelukkig bestond het middagprogramma uit het beklimmen van Mt. Sugarloaf, een skon bergje in Amherst, dus alle carbs zijn er weer af gelopen. Het uitzicht op Sugarloaf was prachtig en het was sowieso wel even lekker om eruit te zijn en gezellig te kletsen met alle docenten onderweg.

Die avond hebben we de restjes van de lunch verorberd (natuurlijk meegenomen in doggy-bags) en zijn we naar de Universiteit van Massachusetts gewandeld. Op UMass (zoals ze dat daar noemen) wonen maar liefst 25.000 studenten op een campus; het was echt een dorpje op zich. Jullie weten allemaal dat dit weer een gilmomentje was voor mij; altijd al geobsedeerd geweest door high school series etc. Een totaal irrelevante maar toch noemenswaardige observatie: de studenten zien er zwaar onverzorgd uit. We hebben studenten gezien in pyjama-look-a-likes, de legging is weer helemaal terug van weggeweest hier, foute hardloopschoenen zijn overal en wijde sweaters met UMASS erop zijn totally hip. Het leek wel of iedereen rechtstreeks uit bed gerold kwam. Het goede nieuws is dat de kledingstijl van ons Nederlanders hier met een leuk vestje en een jeans meteen bestempeld wordt als ‘business’. Driedelige pakken zijn hier dus niet nodig.

De tweede dag bestond wederom uit lezingen. De lezing in de ochtend was door drie curriculum makers van het district of North Hampton. Zij zijn verantwoordelijk voor het aanbod van lessen in North Hampton en zijn behoorlijk bezig met gedifferentieerd lesgeven en het hebben van een growth mindset. Vooral de growth mindset sprak me ontzettend aan en ik denk dat dat ook voor ons heel interessant kan zijn. Het gedifferentieerd werken is op Gunterslaer echter al op een hoog niveau dus veel inspirerende ideeën heb ik daarover niet opgedaan. De VO docenten vonden dit wel een interessant en leerzaam onderwerp. Wat me in ieder geval bij gebleven is, is dat de gemiddelde klas in North Hampton bestaat uit 17 leerlingen!!! HALLO-OOO?! En daarbij komt ook nog eens dat docenten hier betaald krijgen om boeken te lezen over differentiëren en om andere scholen te bezoeken.

De tweede lezing was van Barbera Madeloni, de voorzitster van de vakbond van Massachusetts. Zij vertelde ons dat het onderwijs in heel Amerika bedreigd wordt door privatisering. Er zijn op het moment veel bedrijven die het over willen gaan nemen van de overheid en dat zorgt voor de opkomst van charter schools. Dit zijn scholen die op initiatief van een groep ouders of andere initiatiefnemers opgestart worden met publiek geld en geld vanuit investeringen. Het gevolg van de opkomst van deze scholen is dat er steeds minder publiek geld gaat naar public schools en dat er geen controle meer is vanuit de overheid op leerplicht & resultaten. Veel kinderen raken ‘verloren’ in dit systeem en dat is de reden waarom Barbera en haar vakbond hier fel op tegen zijn.

Na afloop van deze behoorlijk intensieve dag (informatie overload) zijn we met de groep naar North Hampton gegaan om daar een lekker hapje te eten en een drankje te doen. We hadden eigenlijk een salsa avond op de planning maar tegen de klok van 10 werd iedereen geveld door het leed dat jetlag heet. Geen heupjes losgegooid dus.

De volgende dag was het Veterans Day; een nationale feestdag bedoeld om veteranen te eren. Alle mensen in Amerika zijn dan vrij en op allerlei plekken is een viering. Zo ook de parade voor veteranen in het nabij gelegen Springfield. En wat denk je… Er was een speciaal plekje gereserveerd voor ons docenten in de parade. Hoe bizar. Picture this:
Allerlei geüniformeerde mannen, een heleboel vlaggen, tanks, motoren, indrukwekkende doedelzakspelers, oude en jonge veteranen met veel lintjes én dan opeens een clubje verloren lijkende Nederlanders in de parade. Het was natuurlijk ontzettend aardig dat wij mee mochten lopen maar het werd gênant toen toeschouwers enthousiast naar ons begonnen te zwaaien, klappen en daarbij riepen: ‘Much Appreciated!’ Alsof wij ook iets hadden betekend in de geschiedenis van Amerika, of bij hadden gedragen aan een belangrijk iets. Natuurlijk zwaaiden we (een beetje beschaamd) terug en genoten we van onze ‘one minute of fame’. De parade werd afgesloten met het volkslied, een aantal speeches en een indrukwekkend samenzijn met allerlei veteranen. Aldaar hebben we afscheid genomen van elkaar want die middag zouden we allemaal gedropt worden bij ons gastgezin. Gelukkig zou ik met vijf andere Nederlandse docenten in Somerville zitten, dus de twee uur durende rit naar Somerville kon ik gelukkig delen met hen. Somerville blijkt een super leuk stadje te zijn, op 5 minuten van Boston. Lucky us!!! (de rest zit op een behoorlijke afstand namelijk). In eerste instantie zou ik alleen in een gastgezin zitten maar ter plekke werd besloten dat Michael (gezellige docent uit het VO in Arnhem) ook bij mij geplaatst werd. Ik was daar erg blij mee want het wordt best vermoeiend om continu Engels te praten en vooral te luisteren. Het gezin waar wij zitten bestaat uit twee oudere mensen, Sandy en Max. We werden ontzettend hartelijk ontvangen en er bleek een welkomst-diner georganiseerd te zijn voor ons. HOE LIEF! Een aantal mensen uit het onderwijs in Somerville waren daar ook aanwezig en er werd geweldig voor ons gezorgd. Ik was helemaal verrast door de moeite die de gastgezinnen hadden gedaan om ons een warm welkom te heten. We hebben de hele avond gekletst en na afloop van het diner was ik helemaal kapot. Het is geweldig om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten, te spreken en om alles te weten te komen over het onderwijs in Amerika. Dat betekent echter wel dat je continu ‘aan’ staat; er zijn bijna geen momenten om je even lekker af te zonderen of je eigen ding te doen. Gelukkig is mijn gastgezin heel relaxed en mogen we onze eigen plannen maken ’s avonds en in het weekend.
Zo gaan we morgen na schooltijd bijvoorbeeld borrelen met een heleboel docenten en gaan Michael en ik naar een wedstrijd van de Celtics. WOEHOEEEEE. Kei veel zin in! Voor de niet-sport-fanaten onder ons: dat is basketbal in Boston. Lijkt me echt geweldig vet. Zaterdag ga ik met Michael naar Harvard, waar we een rondleiding gepland hebben (gilmoment 450) en zondag is het ons plan om Boston te bezoeken met een groepke.

In mijn volgende verslag zal ik wat meer vertellen over mijn ervaringen op de Kennedy School, die nu al ongelofelijk zijn. Ik zal wat vaker gaan schrijven nu zodat de verslagen niet zo eindeloos zijn.
Mocht je je door dit boek heen hebben geworsteld: respect! Het zal jullie wel duidelijk zijn dat ik volop geniet en ultiem dankbaar ben voor deze fantastische ervaring. Hoe is het daar in Best/ Eindhoven? Keep me posted! Succes voor alle collega’s de komende week met het afronden van de rapporten.

Spreek jullie LATERRRRRR!

Liefs,
Nadine