Schoolse - & naschoolse avonturen in Somerville

Donderdag, 19-11-2015

Beste thuisblijvende sinterklaas-fanaten,

Bij deze mijn laatste update vanuit de V.S., vandaag reporting vanuit een hotel in Hadley. We zijn vanmorgen opgehaald in Somerville en zullen onze laatste avond doorbrengen met alle Nederlandse docenten. Een ‘closing banquet’ staat op de planning (oftewel: nog meer eten…) en natuurlijk zullen we niet uitgepraat raken over onze ervaringen, die toch bij iedereen weer anders zijn geweest. Ik ben benieuwd.

De afgelopen twee weken waren echt een rollercoaster: om 6 uur uit bed, om 12 uur naar bed en tussendoor gewoon non stop gaan. Overal nieuwe indrukken opdoen, nieuwe mensen ontmoeten, Engels praten en luisteren en bomvolle dagen. Ik kan dus wel zeggen dat ik helemaal bekaf ben. Ik heb amper tijd gehad om stil te staan bij het feit dat dit toch wel een van de mooiste ervaringen uit mijn leven is geweest. Het is voor mij nog specialer dan de vakanties naar Amerika, omdat ik echt het gevoel had dat ik deelnam aan het dagelijkse leven in Somerville. We waren onderdeel van ‘de Somerville community’ en voelden ons meer dan welkom.

Al meteen de eerste avond was er een welkomstdiner bij Paul & Cathy (daar verbleven twee andere Nederlandse docenten, Thea & Francis). Typisch Amerikaans, iedereen had iets te eten meegenomen en we hebben gezellig zitten kletsen die avond. De volgende dag was het mijn eerste dag op de Kennedy School en ik werd ontzettend leuk rondgeleid door een meisje uit 8th grade. Ik heb die dag alle docenten ontmoet en gesproken. Dat waren er nog al wat, dus aan het einde van de dag was ik helemaal moe van alle indrukken. Natuurlijk was er ook meteen een rondleiding door Somerville geregeld voor ons, dus na school hebben we de omgeving verkend met een busje. Somerville is een ontzettend gave stad, op loopafstand van Cambridge (Harvard!), op fietsafstand van Boston. Er is van alles te doen en er hangt een gezellig sfeer in het centrum. We bleken ook echt geluk te hebben met deze locatie, de 15 anderen van deze uitwisseling zaten ver van Boston of in de middle of nowhere. WOEHOE, lucky us! Ik ben na afloop van de rondleiding met Yvonne in de Starbucks gaan zitten en daar hebben we drie uur gezeten, gewoon om bij te komen (en hip te doen met een Latte Caramel, natuurlijk). Die avond zijn we gezellig samen wezen uiteten in Somerville.

Michael en ik werden elke ochtend goed verzorgd door Sandy & Max, het host-koppel waar we verbleven. Sandy & Max zijn een gepensioneerd stel, allebei ongelofelijk intelligent, wereldwijs, sociaal, relaxed en heerlijk eerlijk. Echte levensgenieters, die vier jaar geleden naar Somerville zijn verhuisd om daar volop te genieten van het leven. Een geweldig duo met een schitterend huis, waar ik me ontzettend thuis heb gevoeld. We konden doen en laten wat we wilden en als we iets nodig hadden, werd het geregeld. Wat een geluk had ik met deze toppers! Ik voelde me elke ochtend weer helemaal stoer als ik om 7 uur al door die levendige stad liep, op naar mijn ‘werk’, omringd door ander woon-werkverkeer. Hier kon ik wel aan wennen. (ondanks dat mijn slaap heilig is!)

Op vrijdag was er na school een borrel geregeld met leerkrachten van de Somerville High School en daarna ben ik met Michael, Francis, Thea en host Paul & zijn zoon Corey naar de wedstrijd van de Celtics gegaan. Paul kon via via aan goede kaartjes tegen een schappelijke prijs komen dus we hadden een skon plekkie. De wedstrijd vond ik niet zo boeiend (oeps…) maar de cheerleaders en al het entertainment eromheen waren natuurlijk weer op z’n Amerikaans vermakelijk. Na afloop zijn we Boston nog even ingegaan om in de Italiaanse wijk zoete taartjes te gaan verorberen. U zult merken: voedsel is de rode draad in dit verhaal.

Op zaterdag zou dan eindelijk mijn droom uitkomen: rondlopen op Harvard University! Michael, Yvonne & ik kochten kaartjes voor een tour en werden de campus rondgeleid door een heuse Harvard student. Hij studeerde filosofie maar had ook zo in het theater aan de slag kunnen gaan, wat mij betreft. Harvard was alles wat ik me ervan voorgesteld had; prachtige grote gebouwen, een flinke yard en overal interessante studentjes. Na afloop van de tour zijn Michael en ik even gaan shoppen maar – behoorlijk on-Nadine-achtig – ik ben zonder buit ‘thuis’ gekomen. Die avond hield mijn host Sandy bij ons een etentje waarvoor ook het andere host-gezin was uitgenodigd. Wederom flink zitten smullen en gezellig gekletst over het onderwijs en natuurlijk hield ook de aanslag in Parijs ons bezig. Michael en ik hebben de avond met Paul & zijn nichtje afgesloten in een bar in het centrum. Wat een lovely avond!

Op zondag hebben we een duckboat-tour door Boston meegemaakt, inclusief hilarische gids, en in korte tijd veel gezien van Boston. De tour begint al rijdende en vervolgens ‘rijdt’ je het water in en bekijk je Boston vanaf de Charles River. Een docent van de high school, Donny, was zo vriendelijk geweest om zich aan te bieden als tourguide en ons, samen met zijn vrouw, rond te leiden. Hij was zoooo enthousiast dat hij ons Boston kon laten zien! Ik werd er helemaal happy van. Dat is overigens het algemene beeld van alle mensen die ik hier ontmoet; het enthousiasme, de warmte en de vrijgevigheid zijn gewoon overweldigend. En ik overdrijf niet, wij voelden dit allemaal zo. Soms voelden we ons zelfs een beetje schuldig omdat er zoveel voor ons geregeld werd. Die avond was er bijvoorbeeld, voor de verandering, weer eens etentje georganiseerd. Dit keer door Vince McKay, vice president in de commissie van onderwijs in Somerville. Wat werden we verwend…

Op maandag weer terug naar de Kennedy School, ik keek mee in 2nd grade (groep 4) en nog een keertje bij kindergarten. Ook was ik bij een te gekke muziekles aanwezig, die gegeven werd door een talentvolle vakdocent. Yvonne keek dit keer met me mee en dat was wel fijn, want nu konden we onze bevindingen met elkaar delen. We bleken dezelfde mening te hebben over de dingen die we zagen in het basisonderwijs. Dat kwam goed uit, want we waren die avond uitgenodigd bij de boardmeeting van het bovenschools bestuur van alle public schools in Somerville. Er was ons gevraagd om onze bevindingen, positief en negatief, te delen met deze schoolboard. Het bleek een behoorlijk formele gelegenheid te zijn die zelfs uitgezonden werd op de lokale televisiezender! Spannend hoor. We hadden inmiddels wel door dat wij Nederlanders in de ogen van de sociaal wenselijke Amerikanen nogal direct en kritisch kunnen zijn, dus we besloten om ons verhaal positief te beginnen. Zo gaf ik bijvoorbeeld aan dat ik onder de indruk was van het communicatieniveau van de kinderen en de enorme toewijding van de leerkrachten. Ook het respectvol omgaan met elkaar heeft me echt geraakt. De board was echter minstens zo nieuwsgierig naar onze verbeterpunten voor het onderwijs in Somerville en dat gaf ons de ruimte om ook onze kritische feedback tentoon te spreiden. Dat was voor mij het moment om toch ter sprake te brengen dat er weinig ruimte is voor spontane ideeën van leerlingen of project-based learning. De leerkrachten lijken hier zo bezig te zijn met de te behalen toetsdoelen, dat het moordende schema voor leerkrachten én kinderen bijna niet te doen lijkt. Daarnaast lijkt het alsof de leerkrachten denken dat betekenisvol lesgeven (met materialen, spelletjes, contexten) en meer pauze/speeltijd ten koste gaat van leeropbrengsten. Iets waar ik het niet mee eens ben. Ik denk dat kinderen juist meer leren wanneer ze zelf mogen ontdekken en ruimte krijgen om de eigen context te verbinden aan lesstof. De board leek de enorme druk van de toetsdoelen te herkennen want we zagen wat instemmende knikjes. Na afloop van de meeting werden we ook geïnterviewd voor de Somerville Journal. Het artikel kun je hier vinden:

http://somerville.wickedlocal.com/article/20151118/NEWS/151115862

Hoezo, ik voel me een celebrity?! Toen ik de uitzending terug keek schaamde ik me dood want ik was continu door mijn haren aan het strijken en onrustig aan het hoppen. Het artikel in de krant noemde helaas alleen mijn kritiekpuntje maar ik hoorde van Paul, die ook bij de schoolboard hoort, dat de commissie erg tevreden was met onze feedback. Ik ga er dus maar van uit dat ze er iets mee kunnen. Die avond hebben we afgesloten in een gezellig restaurantje met een paar leerkrachten van de Somerville High School.

Op dinsdag heb ik meegekeken in 7&8th grade bij het vak English Literature & Arts. De docent was ontzettend bevlogen en hij benaderde de leerlingen met veel respect. Een echte voorbeeld-docent wat mij betreft. Daarna ben ik gaan kijken bij een special needs klas. Een klas met 12 leerlingen en maar liefst drie fulltime docenten!!! In deze klas zitten de leerlingen die af en toe mee kunnen in een reguliere klas en af en toe naar de speciale klas gaan voor extra begeleiding. De Kennedy School heeft een aantal van dit soort klassen; sommigen zijn gericht op gedrag, andere op leerproblematiek, en weer andere klassen zijn een mix hiervan. De problematiek was, voor zover ik het in kon schatten, niet gelijk aan de problematieken op SBO’s Nederland. Bij ons gaan zo min mogelijk leerlingen naar het SBO, terwijl ik in deze klas ook leerlingen zag die wij (in het kader van inclusie) gewoon in het reguliere onderwijs hebben.

Het was voor mij een niet-te-geloven-momentje. Wat een luxe! De hoeveelheid special needs-docenten op de Kennedy School was voor onze begrippen absurd. Counselor hier, special aid daar, school nurse hier, onderwijsassistent daar.. Ook in de reguliere klassen kwamen er regelmatig special aid docenten mee met één leerling. Die waren dan een hele les aanwezig om die leerling te ondersteunen!
Hulp overal en heerlijk kleine klassen! Ik hoorde later van de andere Nederlandse docenten dat ook zij deze ervaring hadden. Hier kom ik later nog even op terug want dit is toch wel een enorm verschil met wat wij in Nederland ervaren..

We hebben de dinsdag afgesloten bij Flatbread, een bowlingbaan & pizzaplace. Het was een soort van afscheidsdiner met alle hosts, Vince McKay, een docent van de high school en het nichtje en de zoon van Paul. We hadden inmiddels overal matties, zoals u leest. ;) Ik besefte me dat het toch wel speciaal was dat je in één week tijd, zo een speciale band kunt opbouwen met mensen.

De laatste dag ben ik, omdat ik een bredere blik op onderwijs in Somerville wilde krijgen, ook gaan kijken bij de Healey School. (school van Yvonne) De Healey School is ook een elementary school die onderwijs biedt t/m 8th Grade, alleen dan in een wijk met behoorlijk wat sociale woonprojecten. Het was me meteen duidelijk dat dit een school was met een andere populatie. Ik keek mee in 2nd grade, bij een docente die ik absoluut niet benijdde maar waar ik wel veel bewondering voor had. Ze had een klas met 15 leerlingen waarvan er 4 leerlingen native speakers waren en dus thuis Engels spreken. De andere leerlingen spraken inmiddels redelijk goed Engels maar door de taalachterstanden waren de verschillende niveaus in deze groep zeer uiteenlopend. Tel daar nog behoorlijk wat gedragsproblematiek bij op, en je hebt een organisatorische, pedagogische en didactische uitdaging te pakken. Deze juf was echter niet zomaar een juf. Ze had alles perfect op orde, gedifferentieerd en wel. Ik was echt onder de indruk van haar kwaliteiten!! Toch zag ik ook hier weer veel luister-momenten voor de kinderen en dat zou ik zelf wel anders aangepakt hebben.

Die dag heb ik afscheid genomen op de Healey en de Kennedy School en hebben ze me verwend met lieve cadeautjes en hugs. Het voelde best gek om weg te gaan bij de Kennedy, ik voelde me er al helemaal thuis na een week en kende zelfs al kinderen bij naam. Die middag ben ik lekker in m’n uppie gaan wandelen door het Boston Common Park en de Public Garden. Het was heerlijk weer en ik was ultiem aan het genieten. Ik zag mezelf hier al helemaal wonen. Na mijn ultieme me-time-moment ben ik met Yvonne en Michael naar het Museum of Science gegaan en hebben we nog lekker gegeten bij de Quincy Market, de nummer 1 toeristentrekpleister van Boston. Sfeervol daar! Het was weer een fijn doch vermoeiend dagje met veel indrukken.

De laatste ochtend bij Sandy en Max, werden we verwend met een goddelijk ontbijtje. Wat had ik het naar mijn zin gehad bij deze mensen! We grapten dat we toch maar een leuk gezinnetje waren samen en zo had het deze week ook echt gevoeld. Ik hoop ze nog eens te zien, heb in ieder geval nu een mooi adres om mijn zomers te spenderen. :)

Tot slot nog even kort de meest inspirerende, verrassende, wenkbrouw-fronsende bevindingen/verschillen/overeenkomsten die ik mee neem naar Nederland:

• De luxe van kleine klassen en extra hulp in en buiten de klas. WOW! Ook vakleerkrachten voor gym, bibliotheek, muziek en arts waardoor hier het niveau hoog is. In de V.S. gaat het geld echt naar het kind en naar het primaire proces. Daar kunnen wij nog wat van leren.
• De hardwerkende leerkrachten. ’s Morgens om 6 uur aanwezig, om half 5 pas weg. Zelden een thee-momentje of plaspauze. Voor en na school bijles geven. Druk voelen van het altijd maar moeten voldoen aan de toetsnormen en hier op afgerekend worden als dat niet lukt. Respect voor de leerkrachten in de V.S. Wat hebben wij het dan goed!
• Het enorm hoge niveau van alle lesstof. Het lijkt alsof de groepen abstracte stof aangeboden krijgen die wij pas twee jaar later aanbieden. Kinderen moeten veel en lang luisteren, lezen en schrijven. Weinig aandacht voor thematisch werken, betekenisvol leren, spelenderwijs leren of vakoverstijgende projecten.
• Respectvol omgaan met elkaar staat centraal en dat merk je. Overal inspirerende quotes in de gangen, iedereen draagt dezelfde boodschap uit. Veel aandacht voor mindfulness zijn en growth mindset. Ook leerkrachten benaderen leerlingen met respect. Veel aandacht voor communiceren, presenteren, discussiëren.
• Het schoolontbijt en de schoollunch die gratis zijn, veel tijd in beslag nemen en alles behalve gezond zijn.
• Het zitten op een kleed tijdens een instructie. Een hand geven als de kinderen binnen komen. Een klapritme opstarten om de kinderen stil te krijgen. Effectief en dus heel interessant!!
• Ook in Somerville werken ze veel met lesdoelen (targets) en deze worden heel duidelijk gemaakt aan de leerlingen. Af en toe wordt er goed gedifferentieerd. Wat dat betreft een overeenkomst met onze opbrengstgericht werken.
• De Nederlandse docenten die mee hebben gelopen op high schools, waren unaniem enthousiast. Ze gaven aan dat het onderwijs ontzettend goed is op de middelbare scholen en dat docenten enorm voorbereid zijn. Ook het klassenmanagement en de betrokkenheid van leerkrachten én bestuur werd daar geroemd.
• Het viel ons allemaal op dat directie en bestuur heel erg betrokken zijn bij het onderwijsinhoudelijke proces. De directeur van de Kennedy kende alle leerlingen en deed 6 klassenbezoeken per dag. Hij was echt volop bezig met het onderwijs op zijn school. Ook de high school leerkrachten hadden deze ervaring.

Nuancering: dit is het beeld dat ik gekregen heb op twee basisscholen in Somerville en wil dus zeker niet zeggen dat het overal in de V.S. zo is.

Met deze samenvatting sluit ik mijn laatste blog af. Het zal jullie wel duidelijk zijn dat ik een onvergetelijke ervaring heb gehad! Leerzaam, inspirerend en bovenal bijzonder warm.

Wat leuk dat jullie erbij waren!

Liefs,
Nadine